Marcel & Robin im Tirol.. (8)

Vrijdag 23 Juli.

Op deze ochtend zit de stemming in het peloton er goed in. Nog maar twee etappes, de korte rit naar Madonna Di Campiglio en het zonnetje dragen daar zeker aan bij.

Vanaf de start wordt er gelijk flink doorgereden. Robin en Marcel doen het wat rustiger aan om op de tweede klim, die erg lang is genoeg energie wat over te houden. Na de eerste klim volgt een single track, wat ook vandaag betekend dat we veel moeten lopen omdat het te druk is. De afdaling is kort maar heftig, en is goed te rijden. Behalve voor iemand die Marcel inhaalt, die trouwens ook niet lullig aan het dalen is. Want twee bochten later kan onze inhaler het niet meer houden en duikt met een salto de bocht uit. De schade valt gelukkig mee, enkel een lekke band en een deuk in het ego.

Het volgende stuk vals plat maken we wat tempo en halen tot de eerste pitsstop nog aardig wat teams in. In de snelle stop met wat lekkere stukken fruit het bijvullen van de sportdrank, vergist Robin zich en gaat er bijna met de vouwfiets van een touriste vandoor, tot groot vermaak van de omstanders. Hierna gaat het voorlopig alleen maar omhoog op een paar keine afdalingen na. Totaal moet er 1700m geklomen worden. Het ritme zit er lekker in, en teams die ons de eerste klim voorbij reden hebben nu het nakijken.

Marcel is nog behoorlijk fit en helpt Robin op zijn tijd, dit om de druk op zijn onderrug op deze manier wat te ontlasten, tijd goed te maken en de conditie van Marcel optimaal te benutten. We halen een Spaans team in waar we leuk contact meehebben. Maar meer dan gebrekkig engels van hun kant, en de kreet van Speedy Gonzales "Riba, Riba,..Andre, Andre" komt er van onze kant niet uit.

Het begint trouwens ook wat te betrekken en de eerste druppels volgen niet veel later. Ondertussen worden we weer bijgehaald door het vrouwlijke duo uit Zuid Afrika/Nieuw Zeeland (Celia/Louise), we gaan een hele tijd gelijk op, tot het moment dat er 300m onder de top een behoorlijk noodweer losbarst. Wij besluiten te schuilen, eten wat en trekken een regenjasje aan. Als we denken dat het ergste voorbij is vervolgen we onze rit. Net voor het bergstation van een van de skiliften "Madonna di Campilgio" begint het weer te aardig hard te regen en het is best koud. In de supersnelle afdaling worden we echt zeik en zeik nat. En zitten van top tot teen onder de modder. FANTASTISCH dit hoort er ook bij!

Onderaan de afdaling komen we in een soort sprookjesbos, waarin we als twee modderige Hobbits tussen de stenen en plassen door moeten wandelen. Daarna nog een kleine vijf kilometer door een soort trail die door de plaatselijke bikers voor ons is uitgepeild, errug leuk in de stromende regen. Voor de finish nog kort de jasjes uitgetrokken, zodat we in ons bijna oranje tenue ook deze etappe weer afsluiten. We zijn weer erg blij Roland te zien, zodat we snel in de bus kunnen.