Challenge Roth 2011 – een aanrader!

Lekker weer, 25C, met weinig wind. Mooi asfalt en het glooiende landschap glijdt voorbij, terwijl ik probeer soepel te rijden op mijn eerste ironman afstand race.

Een racebericht van Martijn van Koten - clubgenoot uit Singapore..

Opeens een motorrijder, die gebaart dat ik rechts moet houden, gevolgd door een heuse volgauto met erbovenop een groot electronisch tijdsaanduidingsbord: 3:13:50. De secondes tikken weg. Onwillekeurig versnel ik wat: rijdt ik in een professionele race? Ben ik op TV? En ja Bayern 3 motor met TV camera komt langszij en dan ….. alsof ik stilsta komt Andreas Raelert voorbij. Wat zit die kerel laag .. en stil... en hij gaat HARD. En een paar minuten later dan Sebastiaan Kienle in de achtervolging. Later in de ronde komt Chrissie Wellington voorbij en tijdens de marathon komt Belinda Granger me tegemoet: dit is de 10e editie van Challenge Roth. Na afloop zou blijken dat er twee nieuwe wereldrecords zijn gereden op de hele triathlonafstand – een ongelooflijke 7:41 door Andreas Raelert bij de mannen.
Eerder die ochtend vertrokken we om 5 uur vanuit ons hotel in Nurenberg naar Roth. Er zijn weinig hotels in Roth zelf (minder dan 100 kamers), maar genoeg in Nurenberg op ongeveer 20min rijden afstand (Novotel was prima en ligt gunstig aan zuidkant). Met duitse precisie is het parkeren geregeld. De 3000 auto’s vinden snel een plek op een akker en dan is het maar 5 min lopen naar de start. De brug boven de startlijn in het water staat al vol met 6 rijen mensen: triathlon is hier heel groot! Na het klaarmaken van de fiets hebben we ruim een uur en dus kunnen we kijken bij de professionals, voordat we onze wetsuits aantrekken.


De zwem is een heen en weer parcours door het Main-Donau kanaal. Lekker schoon water en geen koersproblemen. Met links en rechts ademhalen en naar de oever kijken gaat het rechtdoor zwemmen al heel aardig, want het kanaal is maar zo’n 25 meter breed. Na 1:21 klim ik op de kant.

In vergelijking met de 55 minuten voor de halve afstand eerder dit jaar bij de Singapore 70.3 een hele verbetering. Dan op de fiets en weg. Na het spektakel met de pro’s op de fiets, komt het zware stuk. Na 150km en 1500 hoogtemeters heb ik ‘m echt zitten: wat nu? Misschien ligt het aan te weinig voeding, want ik heb net als ik doe bij de 70.3, alleen een banaantje en wat flessen sportdrank op. Eens kijken, elke 17.5 km een verzorgingsstation en een ruim aanbod: water, iso, bananen, gels, soort fruit repen, iso, water. Ik grijp een hand repen en daarna gaat het weer beter. Ben blij dat ik mijn gympen aan heb (rijdt nooit met clips) en kan mijn stijf wordende voeten goed bewegen.

Na 5:50 kom ik van de fiets en neem even 9 min ‘pauze’ in T2. Enorm verbrand op mijn schouders dus trek een shirt met lange mouwen aan: dit is een must voor in de runbag, want het kan zonnig zijn in zuid Duitsland.
De run gaat over een heel mooi parcours langs het kanaal in een grote 42km ronde. Je komt elkaar een paar keer tegen, dus dat motiveert. Bij de dorpjes hebben ze ‘stimmungsnester’ ingericht: hoempapa tenten met lange tafels waar de toeschouwers bier drinken. Leuk! Na een flinke onweersbui kom ik op de finish af en ren een heus stadion binnen. Honderden toeschouwers juichen hun vrienden en bekende toe ondanks de stromende regen.

Wauw, 11:39! Na een 2 uur durende onweersbui komt ook het Friese deel van het team aan na een heroische natte marathon. Zo een doen we volgend jaar weer: misschien Frankfurt? Challenge Roth is zeker een aanrader: www.challenge-roth.de.

Martijn