1 Augustus, halve triatlon Eupen
13 december 2010 |
“Het is maar een training” heb ik wekenlang volhardend gezegd. Na de ½ van Rapperswil dit jaar (waar ik nu toeschouwer was ipv deelnemer) vroeg ik Erik Voskuil (die deze triathon wel had gedaan in extreme hitte) of hij zin had om mee te doen aan de ½ van Eupen. Natuurlijk vroeg ik dat niet direct na de finish, dan was het een negatief antwoord geworden. Na een uurtje durfde ik het wel aan maar echt positief was hij niet. Helaas toch te vroeg gevraagd dacht ik nog.
Na een week ontving ik een sms-je van Fenna dat ik me over Eupen geen zorgen hoefde te maken. Erik heeft lang gewacht dat ik me zou inschrijven voor deze wedstrijd. Waarschijnlijk duurde het echt te lang want hij heeft zichzelf en mij ingeschreven (geen woorden maar daden zal hij wel gedacht hebben).
Omdat het maar “een training” was (ivm het uiteindelijke doel De Jungfrau-marathon) was ik minder serieus vergeleken met vorig jaar waar ik volop in training was voor Rapperswil. Als de inhoud er maar is dan lukt het wel dacht ik. Tja, daar denk ik nu wel anders over……
Zaterdag 31 juli waren we toeschouwers bij de korte afstand waar Fenna en Albert aan meededen. Eigenlijk kwamen de zenuwen toen pas. Toch wel ver zo’n halve. Die 1,9km zwemmen lukt nog wel, maar
Jammer dat je daar dan 1 dag van te voren erg in hebt, dat geeft geen vertrouwen.
Zondag 1 augustus 10.00 de start. Zenuwen onder controle, redelijk geslapen (dus geen excuus). Voor de start kwam er nog een persoon van de bond die wees naar mijn compressiekousen. Die moesten uit volgens hem anders moest je de strafbox in. Afgewogen wat erger was. Strafminuten of na het zwemmen stres omdat je de compressiekousen (die toch niet makkelijk aangaan) alsnog aan moet trekken waardoor de kramp alsnog in je kuiten schiet wat het doel van het gebruik ervan totaal teniet doet gaan. Dat was niet zo’n moeilijke keuze. Gewoon aanhouden en als ze het niet zien heb je geluk, zien ze het wel, dan kun je voordat je gaat hardlopen lekker uitrusten in de strafbox (is toch ook prima na zo’n fietstocht van 3.11 uur).
Het fietsparcours was schitterend. Iedereen die meegegaan is met het trainingsweekend weet dat wel. Jammer is dat de Belgen het onderhoud van wegen niet al te serieus nemen. Reparaties doen ze pas als er velgen kapot gereden worden, en dat gebeurt niet in dat stukje Ardennen. Maw, het asfalt was heel erg slecht. Veel deelnemers stonden aan de kant hun band te verwisselen. Dat is mij gelukkig bespaard gebleven (vraag me af of het gelukt zou zijn, misschien toch vaker oefenen). Want uitstappen omdat je geen band kunt verwisselen kan echt niet. Uitstappen omdat je 3x lek rijdt kan wel want dat is niet goed voor de moraal (en waarschijnlijk heb je dan geen bandjes meer over).
Na een diepe zucht bij het nuttigen van de 5e Isostar reep en de zoveelste bidon sportdrank & cola werd ik uit- of toegelachen door een andere atleet. Nog 1 laatste klim bij de stuwdam en dan eindelijk lopen. Voor mij het belangrijkste onderdeel ivm de marathon in Zwitserland.
3 Ronden hardlopen door de bossen. Prachtig parcours zo in de Ardennen. Het ging best goed. Wat wel frustrerend is dat goede atleten soepel voorbij komen en aan de laatste ronde bezig zijn en ik moest er nog 2 (en een half). Maar je moet altijd naar je eigen mogelijkheden kijken en je niet spiegelen met de snelste, want dan kun je beter thuisblijven.
Van mijn hielblessuren had ik niet echt last, dat geeft vertrouwen voor in Zwitserland. De laatste klim haalde ik een atleet van Hellas in. Na een praatje over en weer ben ik er voorbij gegaan. Achter me hoorde ik zijn ademhaling (en dat vlak bij de finish) en daar houd ik niet van. Niclas riep nog met een donkere stem: “waag het niet haar in te halen!”. 2 Dames van Hellas riepen ook nog dat vrouwen voorgingen.
Waarschijnlijk had hij het wel gekund maar toch niet gedaan. Hij liet mij eerst finishen (wat een gentleman). Totale tijd: 5.47.13 uur.
Een halve afstand blijft een eind. De Ardennen zijn mooi maar ook wel zwaar. De omgeving doet je goed dus onderweg echt kunnen genieten.
Op naar Zwitserland……….De Jungfrau!!! (of dat genieten wordt valt dan nog af te wachten)
Groeten,
Hannie