1 Seconde!!!
22 april 2010 |
Ik knipper met mijn slaperige ogen en zeg dat ik geen idee heb. Hij gaat 3 meter verder staan en zegt: “dit is de afstand die ik eerder dan jij bent gefinisht”.
1 Seconde! Na een kleine 4 km zwemmen, 180 km fietsen en 42 km hardlopen. We babbelen wat na over de betreffende triathlons en ik duik even later het bad in.
Na een tijdje begin je je toch af te vragen waar je die seconde hebt laten liggen of had kunnen winnen.
1 seconde: met een beter wetsuit
1 seconde: slimmer zwemmen
1 seconde: alles in een tri-suit moeten doen ipv een zwembroek, wieler- en hardlooptenue
1 seconde: niet insmeren met zonnebrand voor het fietsen en lopen (maar dan had ik nog steeds zo’n pakje in mijn rug gebrand staan als Eric Jansen)
1 seconde: niet 50 meter terug hoeven fietsen om over de tijdregistratiemat heen te rijden
1 seconde: al fietsend plassen ipv een boom op te zoeken
1 seconde: met tijdrithelm
1 seconde: niet zwaaien naar en praten met de meegereisde supporters
1 seconde: met een tijdritfiets
1 seconde: sneller moeten wandelen bij de verzorgingsposten
1 seconde: niet om medische hulp te moeten vragen voor 1 van de deelnemers die door hitte bevangen was
1 seconde: niet na 25 km droge sokken en schoenen aan moeten doen
1 seconde: sneller toiletbezoek moeten brengen
1 seconde: de laatste 100 m over de blauwe loper moeten sprinten ipv naar het publiek zwaaien en genieten van het moment
1 seconde: of had ik beter moeten trainen?
1 seconde: ga ik weer zo’n lang en zwaar trainingstraject aan als de hardloopblessure over is? Dat om in ieder geval 1 seconde sneller te kunnen zijn.
1 seconde: Of het is zo en het blijft zo, want er zullen altijd mensen sneller zijn en de lat komt steeds hoger te liggen.
Het heeft even geduurd maar misschien moet ik gewoon tevreden zijn en Richard die ene seconde gunnen voor alles wat hij voor zijn triatlons over heeft gehad.
Marcel
Eén seconde, en kijk goed rond in ons paradijs, en vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt (tekst Frank Boeijen)