Verslag Trainingsweekend 2010

Om onze situatie en de mogelijk gekleurde en subjectieve inhoud van dit verslag wat te verduidelijken zullen wij onszelf kort introduceren:

Laura: korfbalvrouw getrouwd met Irvin, moeder van twee kinderen en startend triatletica met marathonervaring, al twee weken zenuwachtig vanwege mogelijk afzien op de fiets in Limburgs heuvelland. Trainingsdoel: genieten, overleven, eerste 1/8 triatlon en halve marathon in Rapperswill.

Piet: vriend van Karina (de moeder van Rhodée), lid van de Dordtse Reddingsbrigade, persoonlijk navigatie-assistent van de trainer voorzien van GPS-apparatuur. Trainingsdoel: zwemsnelheid handhaven of verbeteren, eerste 1/8 triatlon doen.

Irvin: gitaarverzamelaar en gitaarfanaticus, sportverslaafde, al twee weken bezorgd vanwege zenuwachtige vrouw. Trainingsdoel: leren hoe je een ketting (niet) moet smeren en Rapperswill.

Wat stond er zoal op het programma en wat kwam er nog bij:

Vrijdag: inchecken, uitpakken, infietsen en uit eten

Zaterdag: uit fietsen, inrennen, uit eten, inslapen

Zondag: in het bos rennen en fietsen (koppeltraining, en uiteraard geen wedstrijd), Victoriavlaaien, insmeren, uitzakken, inpakken en uitzwaaien

Maandag: indutten op werk, uitwassen zweetkleren en voor echte “die hards” nog meer fietsen

In een notendop samen te vatten als het waargenomen opschrift op het T-shirt van een anonieme triatleet: “swim bike run eat sleep” (waarbij het swim-gedeelte in dit weekend achterwege is gebleven, maar tot ieders genoegen waardig werd vervangen door zonnebaden). 

In de komende hoofdstukken hebben wij geprobeerd beknopt en zakelijk verslag te doen van onze waarnemingen, en wij kunnen nu al mededelen dat wij daar nauwelijks in geslaagd zijn. Om te beginnen is het niet kort, gaat u er maar even voor zitten, de zakelijkheid is ook nog eens ver te zoeken. Een waarschuwing vooraf is dus op zijn plaats: neemt u dit verslag niet al te serieus. Wij hebben vooral getracht de uiterst serieuze belevenissen in dit trainingsweekend op ludieke wijze te beschrijven.

Vrijdag

Het aanreizen verliep voor een ieder voorspoedig. Piet gaf de voorkeur aan de trein, altijd lekker om vanuit Maastricht even naar Vaals in te fietsen via de Ertsbergen, volgens de routeplanner toch al weer 28 km erbij op de teller. Een goed begin is het halve werk. Piet vreest het ergste voor de komende dagen.

Laura en Irvin hadden nog huiselijke verplichtingen (het opvangen van een zoon die ’s ochtends een spreekbeurt over kangoeroes had moeten houden, dat uiteindelijk pas ’s middags bleek te moeten doen, foutje in de agenda, van wie heeft hij dat?), gaven de voorkeur aan de auto, hadden een uiterst gezellige tijd op de weg met vele anderen, en arriveerden dus pas ruim na de start van de eerste fietstocht.

Bij aankomst op onze uitvalsbasis Landal Green Parks Vaals troffen wij meteen een eenzame triatleet (Erik van de Wal) aan met een fietsband in traditioneel gekruiste knoop om de nek (zie foto), of de band in enkele of dubbele Windsorknoop was gestropt was overigens niet helemaal duidelijk te zien. Op de eerste dag al lek en meteen naar een goed gesorteerde fietsenwinkel kunnen om nieuwe banden te kopen. Sommige mensen hebben altijd geluk om alle aspecten van het triatlonnen te kunnen trainen.

Na een bakkie en optuigen van de fietsen gaan ook Laura en Irvin op weg in het Limburgse heuvelland en gelukkig (voor ons) komen wij Erik en Fenna tegen. Fenna beleeft een offday op de fiets en is al snel terug. Wij trekken achter Erik aan die ons meteen meeneemt op een tochtje langs ‘t Hijgend Hert (restaurant van die avond) en ons tevens kennis laat maken met het fietsrondje van zondag. Vanwege de steilheid zijn we nog niet echt gerust op de dag van morgen, maar allé, we laten het morgen maar op ons afkomen.

Jammer genoeg horen we dat Peter het weekend aan zich voorbij moet laten gaan. Zijn vrouw is dusdanig aan haar rug geblesseerd, dat de aanwezigheid van Peter elders dringend gewenst is (Inmiddels heeft Laura vernomen dat het weer de goede kant opgaat).

Piets vrees vooraf wordt waarheid. Niet naar boven te fietsen, geen enkel stukje weg heeft dezelfde helling en op de steile stukken moet soms worden gelopen.

De benodigde eiwitten, koolhydraten en vochttekorten worden ’s avonds aangevuld in Boscafé ‘t Hijgend Hert in de vorm van diverse voorgerechten, lasagna, varkenshaas en tagliatelle met zalm. Absoluut vermeldenswaardig is het lokale biertje want Boscafé 't Hijgend Hert' heeft een eigen bier genaamd "Hert, Vijlenerbosbier". Dit bier is blond en bovengistend en heeft 7,5 % alcohol, een zeer bijzonder ietwat kruidig bier. Het bier wordt speciaal voor het boscafé gebrouwen door een klein brouwerijtje dat zich 6 km over de grens in België bevindt. Hert is dus met recht een streekbiertje (aan Hertbier wordt zelfs een tijdelijke lichte medicinale werking toeschrijven, er zijn in het café  ook veel wandelstokken achtergelaten na het drinken van enige Hertbiertjes).

Terug op het bungalowpark wordt het al vrij snel erg rustig in afwachting van wat morgen ons gaat brengen.

Zaterdag

De rituelen van het opstaan in ons huisje willen wij u niet onthouden. Irvin zit al vanaf 7.00 op de bank klaar om de dag te lijf te gaan (vroeg opstaan is een keuze), Johan dient zich iets later aan en blijkt ’s ochtends te beschikken over een onverwacht zwoele sexy hese stem, Laura is de volgende die ook nog ietwat dufjes neervalt bij het gezelschap op de bank en enigszins gelaten wordt er wat koffie genuttigd. Maar dan …, daar is ze dan, Anne-Greet, een brok tomeloze energie vanaf de eerste verschijning. In no-time heeft ze de tafel gedekt en staan de pannen op het vuur en kan er ontbeten worden, eieren in diverse verschijningsvormen, cheesers, pasta, vitaminepillen in camouflagekleuren, het fundament voor een waardevolle trainingsdag is gelegd.

Piets weerbericht: Droog en redelijke temperatuur, lange broek en lange mouwen.

Vanaf 10.30 uur zal er gefietst worden. De groep wordt in tweeën verdeeld naar fietspotentieel. De aanstormende talenten (jong en oud bij elkaar) worden onder toezicht van Roland gesteld, de meer geharde fietsers gaan met Marcel mee. Het beoogde rondje vandaag gaat ons naar het stuwmeer bij Eupen (België) brengen en weer terug.

Het vertrek biedt ook een goed overzicht van de hedendaagse fietsmode, waarbij het merendeel zich in rode clubkleuren heeft gehuld, een enkele speelse pasteltint uitgezonderd. Albert vertoont een opmerkelijk aerodynamisch rugprofiel, maar later blijkt zich hierin een geheime watervoorraad te bevinden (waardoor de vergelijking met een dromedaris zich opdringt).

De talentengroep - en dus ook uw reporters Piet, Laura en Irvin – wordt de eerste 20 kilometer voornamelijk door stedelijk gebied heuvel op en af geleid, zo hier en daar onderbroken door een kasseienstrookje waardoor de mueslirepen kwistig in het rond springen.  Daarna volgen merendeels goed befietsbare paden op niet al te steile hellingen.

De aankondiging van de reisleider dat we over 10 km aan de koffie zitten, geeft extra energie, en zo waar wordt 20 kilometer later het doel bereikt, de “stuwdam van Eupen” en in het bijzonder het terras met bijbehorend uitzicht (zie foto). Ondanks de toeristische omleiding arriveert de talentengroep als eerste op het terras, niet veel later gevolgd door de topgroep die nog een extra rondje stuwmeer bij elkaar hadden getrapt.

De stuwdam van de Vesder in Eupen is de grootste stuwdam in de Oostkantons (Eupen, Malmedy en Saint  Vith). De bouw van de stuwdam is al gestart in 1935 maar werd pas afgerond In 1951. Het meer kan tot 25.000.000 m³ water bevatten (dat is 7000 keer de inhoud van het wedstrijdbad in Aquapulca). Het stuwmeer dient als bron van drinkwater (uiteraard pas na zuivering) voor de nabije omgeving en de randgemeenten van Luik.

De inmiddels hongerige menigte triatleten laat zich de versnaperingen, apfelstrudels (mit zahne), croq monsieurs en andere spijzen goed smaken. Bovendien is de zon meer dan doorgebroken, dus het is nu al een topdag. Inmiddels openbaart zich de eerste bandenpech, niet waar Angelo? En blijkt Fenna de hele dag met een spijker in haar band rond te rijden, dat moet wel een goed merk banden zijn!