Jungfrau Marathon 2010

1 april 2011 |

Na de Binnenmaas op 21 augustus had ik er toch wel een hard hoofd in. Die 10km “hard”lopen was vooral op karakter. Dit is denk ik de 1ste wedstrijd waarbij het lopen zo zwaar was dat je je afvraagt waar je mee bezig bent. Dat geeft geen goed gevoel als je over 3 weken 42 km moet hardlopen en dan nog bergop (willen is het juiste woord. Je moet natuurlijk niets).

Toch op donderdag 9 september besloten om wel te starten. Alles was erop afgestemd. De hele vakantieplanning en periode. Marcel’s zus Ingrid + haar man Paul & hun 2 kinderen waren er ook bij (zij hadden ook speciaal vrij genomen).
Marcel besloot diezelfde donderdagavond het startnummer van Paul over te nemen. Paul heeft een heupblessure en kon niet starten. Zo gezegd en gedaan. Na uiteraard extra kosten betaald te hebben (in Zwitserland weten ze overal aan te verdienen) voor het aanpassen van de naam was ook Marcel ingeschreven. Een slechtere voorbereiding had voor hem niet gekund. 5 Km in Made, 10 km in Binnenmaas, dat waren de km’s van Marcel dit jaar. Gelukkig wel heel veel gefietst dus met de conditie zat het wel goed. Om niet zichzelf helemaal kapot te lopen had Marcel besloten 42 km bij mij te lopen (is altijd gezelliger dan alleen alhoewel ik niet gezellig ben met wedstrijden maargoed, het is een keuze).

Voor mij was het doorkomen van de 1ste helft van de marathon (het vlakke gedeelte) het zwaarst. Door een hielblessure deed elke pas zeer (en dat 2 uur lang). Op karakter en pijnstillers kom je een heel eind. Niet verstandig maar het helpt wel.
Na 24km begon de klim “de muur van Wengen”. Hier kun je alleen wandelend omhoog. Uit een Nederlands chalet klonk de muziek van Pink Floyd – The Wall, wat een supersfeer gaf. Vanuit het treintje wat omhoog gaat hangen supporters uit de raampjes om je toe te juichen. Het deed me goed dat Marcel en ik eigenlijk makkelijk omhoog liepen. We gingen veel atleten voorbij. Sommige waren al aan het rekken en strekken. We waren nog maar op de helft dus die zouden het nog zwaar krijgen.

In Wengen stonden Paul, Ingrid & kinderen ons aan te moedigen. Nog even gestopt voor een fotootje (tja, het is vakantie immers, alles moet je vastleggen). In Wengen kun je weer hardlopen. Daarna is het vooral stevig doorwandelen, dribbelen, hardlopen. Als je hartslag te hoog gaat, dan weer wandelen en ga zo maar door (en dat tot de finish).
Langs het hele parcours stond publiek je toe te juichen. Er was muziek, dans, trommels, blaasorkesten, koeienbellen, alphoorns (onder aan de Morene) en een doedelzakspeler (bovenaan de Morene).
Dus genoeg te zien tijdens deze geweldige loop. Ook voldoende verversingsposten. De 1ste 20km om de 5 km, daarna om de 2 a 3 km. Heel veel posten voor EHBO en massage’s gezien. Heb er gelukkig geen gebruik van hoeven maken.
Als je nog 5km te gaan hebt denk je dat je er bijna bent. Dat valt dus tegen. Daar doe je ongeveer een uur over. Je gaat nl. in een file over de Morene. Je kunt niet voorbij andere deelnemers. Wel geprobeerd maar het is nogal steil, de benen worden best stram dus een misstap is zo gemaakt (wat dan in een valpartij een stuk naar beneden leidt en uiteindelijk in een “did not finish” en da’s zonde van de 5 uur die je al bezig bent). Nee, dan kun je beter genieten van de prachtige omgeving, het is niet voor niets Werelderfgoed. Uitzicht op de Mönch, Eiger en Jungfrau, wat wil je nog meer?

Heel de wedstrijd prachtig weer gehad. Strakblauwe lucht, niet te warm, wel warm genoeg voor korte broek en shirt zonder mouwen.
Kortom, het was een prachtige wedstrijd. Voor degene die van bergen & natuur houdt is dit een aanrader.
Voordeel: geen stres over eindtijd. Finishen is het doel. Je kunt deze marathon toch nooit harder lopen dan een vlakke marathon. Gewoon genieten en dat is wat we gedaan hebben.

Toch wel leuk om de tussentijden te vermelden:
21,1km Lauterbrunnen 2.14.04
30,3 km Wengen 3.31.34
37,9 km Wixi 4.45.46
42 km Kleine Scheidegg 5.42.05 uur (=ZIEL)

Grusse!
Jungfrau Hannie Soeters