Trainingsweekeinde 2011

Bijna net zo vrijwillig als voorgaande jaren wordt er iemand aangewezen om een stukje te schrijven over het trainingsweekeinde. Bij traditie iemand die voor de eerste keer meegaat. Helaas hoor ik bij die groep mensen, maar er waren nog meer mensen voor de eerste keer mee. Die personen weten dus wat ze te doen staat. Ik heb geen foto's gemaakt dus het wordt een taai stukje tekst.
Ik ga niet zo uitgebreid te werk als de voorgaande schrijvers Irvin, Laura en Piet, wat overigens een heel leuk stukje was om te lezen en staat nog steeds op de website staat voor de liefhebbers. Ik schrijf puur uit eigen waarneming en ik heb ook geen aantekeningen gemaakt dus het zal wel vol staan met fouten.

Voor de mensen die mij nog niet kennen; ik ben Frank Dubbeldam, een sporter die in zijn sportbeleving geen maat weet te houden en graag de grens opzoekt wat zijn lichaam aankan. Helaas weet ik ook dat de grens een keerzijde heeft en daarom zit hardlopen er voor mij niet meer in, mijn linker knie kapot getraind. Op die manier ben ik op doktersadvies gaan zwemmen, waar ik weer oude loopmaatjes tegenkwam die lid waren van de TVD. Voor mij was het een makkelijke stap om op die manier bij deze groep sport idioten aan te sluiten (hier val ik niet op als ik net iets meer wil).

Vrijdag: vandaag start het trainingsweekeind. Verzamelen om 12:00 uur op het park en gereed maken voor een run-bike-run training. Piet en ik komen met de trein naar Maastricht en fietsten het laatste stukje naar Vaals. Fenna hebben we op de hoogte gebracht dat wij 12:00 uur niet gaan redden en zijn er een kwartiertje later. De eerste kilometers van Maastricht naar Vaals gaan moeizaam, lijkt wel stroop in mijn benen te zitten. Ja, ik moet nog even wennen aan het landschap met vals plat, dat verklaart een hoop.
Er is 1 huisje ter beschikking om je om te kleden voor de run-bike-run. Het bewuste mannen huisje wat al snel werd omgedoopt tot "Homo huisje". We vertrekken massaal op de fiets naar het startpunt. Roland blijft als bewaker achter bij de fietsen en loopschoenen. Gelukkig hebben nog meer mensen meer zin om te fietsen dan te lopen, dus gaan Jan-Gerrit, Peter, Ursula, Piet, Paulo en ik een klein rondje fietsen. Lekker tempo gefietst, even rustig aan met afdalen, maar Jan-Gerrit heeft het grootste hart en laat zich naar beneden storten. We zijn net voor het einde van de training terug bij de groep en fietsen gezamenlijk terug. Spulletjes uitpakken en ik zit met Irvin, Laura, Jan-Gerrit, Remi en Albert in een huisje. Even snel het bed opgemaakt voor mijzelf en mijn slapie Jan-Gerrit. Lekker nog even wat zon opsnuiven op het terras bij het huisje en opfrissen voor het etentje bij het heigend hert. Remi is de enige man in huis die zijn benen niet heeft geschoren en dat streelt zijn mannelijkheid. Fenna hangt in ieder huisje het programma op en een lijst met belangrijke telefoonnummers. Bij het invoeren in de telefoon blijkt al snel dat het nummer van Roland verdacht veel op mijn nummer lijkt, sterker nog het is mijn nummer. Deze misvatting wordt direct rechtgezet terwijl Roland hier geen probleem in zag. Miranda en Aafke sluiten zich vanavond bij de groep aan en eten mee. Leuke eettent met prima eten. Gezellig om met de groep zo apart te zitten. Eindelijk eens de gelegenheid om met andere mensen te spreken. De meeste ken je alleen van naam en tijdens zwemmen is dit ook niet het meest geschikte moment. 's Avonds met een klein groepje mannen nog even aan de bar gehangen, waar duidelijk te merken was dat er geen vrouwen bij waren. Niemand hoeft zich benadeeld te voelen, want iedereen is over de tong gegaan, maar maak je geen zorgen niets positiefs. (geintje!)

Zaterdag: 's Morgens eerst een looptraining voor de groep en 's middags een lange fietstocht. 's Morgens met Roland, Piet en Ursula een stukje wezen trappen. Roland mag wel iets vaker omkijken waar zijn vrouwtje blijft, maar voor de rest ging het prima. Paulo is bij de huisje gebleven om o.a. Johan en Niclas en nog 2 maatjes van Angelo op te vangen. Angelo kon helaas niet komen omdat zijn vrouw in het ziekenhuis lag.
Lekker even wat eten in het huisje en gereedmaken voor het volgende onderdeel: een lange fietstocht. Er worden 3 groepen gemaakt op basis van snelheid en afstand. Het is aan een ieder vrij om te bepalen met welke groep hij of zij meefietst. Ik heb mijzelf voorgenomen om gedurende deze dagen maximaal aantal kilometers te fietsen (een soort fiets 4 daagse) met de moeilijkste of zwaarste heuvels. De groep gaat goed verdeeld op pad. Het tempo ligt aanzienlijk hoger en ik ga twijfelen of ik hier wel in de juiste groep zit. Heuvel op kost mij veel moeite, bovenop de berg staat iedereen keurig te wachten, maar zodra ik boven ben gaan we gelijk weer verder (ik kan amper op adem komen). Al snel krijg ik de tip van André om snel het juiste verzet te kiezen waarmee je boven denkt te komen en dan je cadans vinden. Jammer dat ik hierbij al vaak in het kleinste verzet stond. Het valse plat naar beneden gaat met snelheden van boven de 35km/uur en de afdalingen rond de 50km/uur. De gemiddelde snelheid is 26km/uur, geen slechte score in heuvelachtig landschap. Hoe slecht het klimmen ook gaat, ik laat mezelf niet kennen en pak ook nog de laatste klim naar het restaurant bij het stuwmeer van Eupen. Lekker even een stuk appeltaart met slagroom weggewerkt en een bak koffie naar binnen geslobberd. Het middagdeel bevat gelukkig meer afdalingen dan klimmetjes, ik knap op en nu zie ik andere mensen om me heen die het nu moeilijk krijgen. Een wijze les die ik heb geleerd om niet te eten in de beklimming. Ik was net voor de klim begonnen aan een energiereep, die ik snel in zijn volledigheid naar binnen prakte om me handen vrij te hebben voor het schakelen. Dat heb ik geweten, ik kwam niet meer aan mijn lucht. André verliest zijn bidon en bij het terugfietsen rijdt er een auto overheen, dat scheelt weer een keer bukken.
's Avonds lekker gegeten bij een Wokrestaurant in Magraten. Hier zit onze spinning instructeur en ex lid van de TVD ook te eten. 's Avond nog maar een afzakkertje genomen aan de bar op het park en daarna pitten.

Zondag: Gelukkig beginnen we de zondag zoals de meeste mensen gewend zijn met een zwemtraining. Eerst een rondje om de drijvende boei Roland heen zwemmen. In al het gewoel ben ik er nog niet uit wie zijn benen nodig moet scheren. Na afloop nog wat hoogte metertjes gepakt op de glijbaan en nog tegen de stroming in gezwommen. Na een uitgebreid ontbijtje in de zon genoten van een lekker eitje bereid door Jan-Gerrit. Irvin zorgt voor nog wat muzikaal entertainment met zijn gitaar (live). De buren zijn wat luidruchtiger met de muziek van dj Coen.
Vandaag is de dag van de Amstel Gold Race met als gezamenlijke ontmoetingsplek het terras bij "de Smitse". Een aantal mensen hebben niet zo'n behoefte om vandaag veel te fietsen en gaan vrijwel direct naar het terras. De andere groep fietst iets verder met de garantie de Amstel Gold Race te zien. De laatste groep gaat voor de grootste afstand met de kans de Amstel Gold Race te missen, daar sluit ik mij natuurlijk bij aan. Eerst even bijkomen van André zijn outfit, wat een vlaggen parade, maar Marcel vind hem geweldig hoor. Marcel neemt ons mee voor een groot deel over de zwaarste klimmetjes van de wedstrijd. Bij de klim van Partij naar Gulpen word ik van de weg gedrukt door een auto die zo nodig naar boven moet tussen alle fietsers door, afstappen geblazen. De volgende klim de Keutenberg, weer afstappen. In het iets minder steile stuk weer opgestapt. Best eng als je schoen niet gelijk vast klikt. De IJserbosweg, bekend van naam, is nu ook bekend van een korte wandeling. Zo, dat waren mijn afstapmomentjes en nu verder opmaken voor een stuk vlaai. Ron maakt nog wat andere fietsers gek door te vertellen dat hij net staat uit te hijgen van 5 x omhoog fietsen. Ook André viel op, of zijn kleding, maar zeker de hoogte van zijn zadel. Onderweg de Amstel Gol race voorbij zien razen. Vanaf het terras nogmaals de renners voorbij zien komen. Op de terugweg, via de Camerig, rijden we richting het park Hoog Vaals. Een klein clubje met Rob, Hannie en Marcel gaan we nog even langs het drielandenpunt. Bij terugkomst bij het huisje gaan we de fiets maar weer een keer poetsen en gereedmaken voor de monstertocht van morgen.
Als de dames 's avonds zijn uitgebubbeld en terugzijn bij de huisjes, zijn we op de Vijlnerberg gaan eten bij Lodge 7. Totale reistijd 1 nummer van de cd. Genoten van het fantastische uitzicht. Goede sfeer aan tafel en enorm gelachen. Helaas is mijn slapie naar huis, maar ik mag zijn onderbroek lenen voor het geval ik hem ga missen...
Maandag: Roland, Piet en ik zijn op tijd uit bed om te vertrekken naar Dordrecht op de fiets. Om 08:21 zetten we de tocht in gang. Roland heeft de route in zijn navigatie ingevoerd en ik volg de mannen wel. Ik moet zeggen dat we de tocht naar Maastricht een stuk vlotter fietste dan afgelopen vrijdag. De route gaat grotendeels door België. Even een putje in de weg, die Roland te laat opmerkt, doet zijn achterwiel aanlopen. Dit probleem hebben we snel opgelost door even het achterwiel opnieuw te plaatsen. Totaal onbekend vertrouw ik volledig op Roland zijn navigatie. Na zo'n kleine 60km even een kleine koffie break. Op ca 75km rij ik mijn achterband lek. Gezamenlijk lossen we dit op, Piet begint mijn band eraf te halen, ik pak ondertussen mijn binnenband en Roland gaat mijn buitenband inspecteren. Binnen no-time zijn we weer onderweg. We fietsen door bossen, langs kanalen, Bobbejaanland zien we in de verte liggen en fietsen vervolgens door naar Turnhout. Ik betrap mezelf erop dat ik de hele route met een lach van oor tot oor zit te genieten. Bij een benzine pomp nuttigen we nog het één en ander en vullen we onze tekorten aan. Bij Baarle Nassau komen we de grens over en via een schitterend gebied via Ulvenhout en Chaam op weg naar Ginneken bij Breda. Hier lekker op een terras in de zon van een portie bitterballen zitten snoepen en dan nog een klein stukje naar huis. De Moerdijkbrug is een lachertje geworden met zijn hoogteverschil, daar gaan we niet meer voor schakelen. Ik heb al snel uitgerekend dat als ik een totaal over 4 dagen van boven de 500km wil rijden de totale tocht boven de 209km moet liggen. Dat gaat gelukkig goed komen, anders had ik de Biesbosch nog buitenom gefietst. Ik fiets het laatste stukje met de mannen mee langs de N3. Ik kijk nog even of Peter misschien in de tuin zit, maar helaas geen buitenleven in huize van der Graaf. Na 9,5 uur fietsen thuisgekomen staat mijn teller op 212km met een gemiddelde snelheid van 25km/uur. Gelukkig komt Irvin 's avonds mijn tas met spullen langsbrengen, scheelt weer een stukje fietsen naar Papendrecht. We zijn alle drie goed door de dag gekomen, geen rugklachten, alleen de klikpedalen voelen we goed zitten. Het is een tocht die voor herhaling vatbaar is, temperatuur en windrichting waren optimaal. Roland weet nu waar hij nog efficiënter kan fietsen, nog iets meer het kanaal volgen vanaf Maastricht en dan komt het helemaal goed. Hopelijk zijn we hierdoor trendsetters geweest en volgen komend jaar meer mensen onze tocht.
Het plaatje laat de route zien die we gefietst hebben.
Ik wil hierbij alle mensen die hun steentje hebben bijgedragen in de organisatie enorm bedanken, ik heb super genoten en alles was prima geregeld.

Tot volgend jaar,
Frank Dubbeldam