Sportief familie-uitje

9 oktober 2015 | Richard N

Zoals zoveel begint ook dit gezamenlijke gezinsavontuur aan de eettafel. Het is ergens eind mei en de plannen voor de vakantie moeten worden gemaakt. Dit keer is het anders dan andere jaren. We hadden al een mooie mei-vakantie gehad dus een tweede uitgebreide vakantie gaat het niet worden. Maar wat dan wel? Een van-alles-wat vakantie in Nederland met voor ieders wat wils. Annemiek had iets voorbij zien komen van een triathlon in Rotterdam. Misschien wat voor mij. Daar was ik het uiteraard wel mee eens, maar zo midden in de vakantie leek het me leuker om iets met z’n allen te doen. De oplossing was simpel: Annemiek, Lieke en Frank doen als team mee en ik alleen. Kijken wie er sneller zou zijn. Lieke was een paar duizend kilometers weg, maar met de Whatsapp was alles heel snel afgesproken. Iedereen enthousiast! Annemiek claimde meteen het fietsen en Frank wilde wel rennen. Zonder de keuzes van Annemiek en Frank te weten zei Lieke dat ze wilde gaan zwemmen. Zo ontstaat dus een optimaal team.

Binnen een uur was team ALF geboren en waren we ingeschreven. De organisatie vond onze wedstrijd in een wedstrijd erg leuk en zou er voor gaan zorgen dat we tegelijkertijd zouden starten.
Geweldig. De voorbereidingen konden beginnen.

Ik moest het op gaan nemen tegen een zeer sportief team. Annemiek spint, yogaat en bodypumpt vele uren in de week, Frank is een bikkel in het handballen en zeker geen mietje tijdens de schoolgym en Lieke heeft het afgelopen schooljaar gevolleybald, gebasketbald en aan atletiek gedaan.  Dat is een basis waar je verder op kan bouwen. En deden ze dat?

Frank wist dat hij 5 km kon lopen dus meer voorbereiding was niet nodig. Het was immers vakantie. Lieke was benieuwd hoeveel 500 meter zwemmen was en omdat na 1x zwemmen dat wel duidelijk was, was ook zij klaar met de voorbereidingen. Annemiek bleef zeer fanatiek fietsen. Misschien zelfs nog wel meer. Wat moest ik nu van mijn tegenstanders denken? Waren Lieke en Frank toch niet stiekem keihard aan het trainen. Ik besloot gewoon lekker te blijven trainen.

Een week voor de wedstrijd gaan we als voorbereiding naar de Roeibaan. Het was een gure zaterdag en het zag er totaal niet vriendelijk of vrolijk uit. Veel wind in een open vlakte. Gelukkig zou het weer in de loop van de week beter worden.

Zaterdagochtend 1 augustus: de dag van de wedstrijd. Het is nog een uur voor vertrek, maar van enige nervositeit is bij mijn tegenstanders geen sprake. Als doorgewinterde pokerspelers laten ze de ochtend aan zich voorbij trekken. Ik ben druk bezig mijn TVD-rugzak te vullen met alles wat ik nodig heb, maar Frank zit nog zeer relaxed een computerspelletje te spelen en Lieke is een backup aan het maken van haar iPhone. Ze heeft nog geen idee wat ze aan gaat trekken.  Vreemd, want ze heeft geen wetsuit of badpak.

Het is kwart voor 12. Het moment dat we zouden vertrekken en ze hebben alles keurig op tijd geregeld. Ongelooflijk. Zouden ze tijdens de triathlon ook zo snel zijn?

Aangekomen op de roeibaan ziet het er al een heel stuk gezelliger uit dan een week eerder. We krijgen er steeds meer zin in. We zijn keurig op tijd en kunnen dus goed kijken waar wat moet en zetten alles klaar. De organisatie heeft alles goed voor elkaar.

10 minuten voor de start. Lieke en ik gaan naar het water. Er is nog even tijd voor een foto en op het ponton krijgen we de laatste instructies en mogen het water in. Ik heb het gevoel vals te spelen met mijn wetsuit. Omdat ik weet dat Lieke snel kan zwemmen praat ik het mezelf goed. En, ik moet me omkleden en team ALF niet. Bescheiden als ze is zegt Lieke dat ze wel achter me zal blijven. Of ik daar snel genoeg voor ga weet ik niet.

De toeter gaat en we gaan er vandoor. Ik vergeet Lieke helemaal een prettige wedstrijd te wensen als mijn verstand op nul en blik op oneindig gaat. In het begin is het lekker druk en zoals altijd heb ik moeite om rechtuit te zwemmen. Hoewel het parcours een halve cirkel is naar rechts helpt mijn afwijking naar rechts me toch niet. Ik ploeter die ruim 500 meter maar door en door.

Met weer vaste grond onder mijn voeten ren ik naar mijn fiets. De enthousiaste aanmoedigingen zorgen ervoor dat ik toch nog een stapje sneller kan.  Als ik het park ferme verlaat zie ik dat Annemiek klaar staat om te gaan fietsen. Lieke is er dus nog niet. Annemiek is zo sportief om me veel succes te wensen. Ik wens haar in het voorbij hijgend ook veel succes en plezier. Lieke vertelde me later dat ze lang dicht achter me zat, maar me toch heeft moeten laten gaan.

Het fietsen gaat lekker. Ook tijdens het fietsen aanmoedigingen van familie en TVD-ers. Ondanks wat scherpe bochten fietst het parcours prima weg. Ik ben blij dat de wind veel minder is dan een week eerder.

Met een ‘Goed bezig’ van Dirk ga ik het 2e park ferme in. Dagelijks trek ik schoenen aan en uit, maar nu lijkt het een lastige klus die ik voor het eerst doe. Wat een getob. Het eerste stuk rennen gaat moeizaam. Die wissel moet ik echt vaker trainen. Treuzelen is niet toegestaan want Annemiek is fanatiek genoeg om maximaal te gaan en dat blijkt later ook wel met haar gemiddelde hartslag van 94%.

Ben ik snel genoeg gegaan om Frank uiteindelijk achter me te laten? Het lopen gaat gelukkig langzaamaan beter. Het laatste rechte stuk is vreselijk lang en lijkt een eeuwigheid te duren. Voor me loopt een man die ik maar niet in kan halen. Doe ik wel goed genoeg mijn best? In de buurt van de finish zijn er weer al die bekenden met aanmoedigingen. Geweldig! Nog een keertje achterom kijken; geen Frank.

Met een gelukkig gevoel ga ik over de finish. Het aankomende jaar hoef ik in ieder geval niet te horen dat ik verloren heb.

Ik slenter (meer lukt echt niet) buitenom terug naar de finish en zie al snel Frank aangesneld. Dit gaat echt snel! Team ALF gaat gezamenlijk juichend over de finish hun geweldige prestatie uitbundig vierend. De speaker in verbazing achterlatend.

Wat was dit een mooi vakantie gezinsuitje. Waarom die niet in de ANWB gids stond snap ik niet. Toch een echte aanrader. Niet alleen voor gezinnen maar voor iedereen die met een leuke laagdrempelige goed georganiseerde triathlon mee willen doen. Er deden hele goede triatleten mee, maar ook sportievelingen die dit duidelijk voor de 1e keer deden. Geweldig!

Dit keer gewonnen, maar of ik volgend jaar weer de uitdaging aandurf weet ik niet.

Richard Nusteling