Oh nee, hè !

3 juli 2016 | Joke

"Oh, nee, hè, wat ga je nou weer doen ?" Dat zei mijn zoon toen ik vertelde dat ik lid geworden was van de TVD.
Hij kent me inmiddels een beetje. Hoe ouder, hoe gekker. Op mijn 24e begonnen met hardlopen, op mijn 46e de eerste marathon, samen met Marian. Op mijn 60e verjaardag de hele Berenloop op Terschelling, samen met mijn zoon overigens. Een maand daarna wederom samen met hem de halve West Coast Challenge (67 km met z'n tweeën over het strand met één fiets). En dan nu weer het plan om aan een 1/8 triathlon mee te gaan doen.
Maar het was een weloverwogen keuze. Na de marathon van Rotterdam in april wilde het herstel niet zo snel vlotten. De spiertjes blijven langer stijf dan voorheen. Tijd om het hardlopen niet alleen af te wisselen met fietsen maar ook met zwemmen, om het herstel te bevorderen.

En na een aantal zwemlessen van Marcel en Albert, looptraining van Ivo, koppeltraining van Irvin en niet te vergeten de buitenwatertrainingen met een aantal enthousiaste diehards van de club, was het dan vandaag zover. De 1/8 triathlon van Cuijk !

Natuurlijk van te voren 173 keer mijn tas in- en uitgepakt, slecht geslapen, veel te vroeg wakker, voor de zoveelste keer de site bezocht om de info te bestuderen, nog een keertje extra de weerapp gecheckt, nóg maar weer een keer de route naar Cuijk bekeken, véél te vroeg vertrokken en dus als één van de eersten in het parc fermé. Zenuwachtig ? Nauwelijks, toch ?
Vlak voor de start nog goede raad van Laura en Irvin gekregen, Joyce controleerde nog even samen met mij of alles goed klaar lag bij de fiets, en samen met Marian lekker zenuwachtig staan wachten op de start.

Met zwemmen ben ik lekker een beetje achteraan gaan staan. En, niet verbazend, ook een beetje achteraan het water weer uitgekomen. Bijna de hele route schoolslag gezwommen. Ik voel me nog niet rustig genoeg om vrije slag te zwemmen. Hier ligt dus nog een uitdaging voor de trainer en mij.
De wissel ging lekker snel. Gauw ook mijn gelletje naar binnen gewerkt in de eerste fietskilometer. Het fietsen ging goed, hoewel ik wel door heeeeeel veeeeeel mensen werd ingehaald. Maar gelukkig heb ik er ook nog 2 ingehaald. Het viel me wel op dat ik de hele weg wind tegen had. Dat moesten ze verbieden.
Keurig zoals Irvin het me geleerd had, de laatste kilometer wat lichter fietsritme, om de beentjes op het lopen voor te bereiden.
Nu zou je denken, bijna veertig jaar hardloopervaring, dus dat lopen is een eitje. Nou, forget it, dames en heren, het ging allerbelabberdst ! Wat een zware 5 kilometer, zeg. De zon begon meedogenloos te schijnen en ik liep in het begin veel te hard (zelfs even bijna 12 km per uur) dus dat moest ik bezuren. Maar gelukkig waren er ook lichtpuntjes. Bijvoorbeeld dat ik toch nog lopers inhaalde, waaronder mijn buurvrouw van het parc fermé, die er onverwacht snel vandoor was gegaan met zwemmen en fietsen. En dat alle TVD-ers me aan stonden te moedigen bij de finish ! Dat geeft net dat laatste stukje nog vleugels !
Zeer voldaan kwam ik over de finish, blij dat ik mijn eerste triathlon heb uitgezwommen, -gefietst en -gelopen in een tijd van maar liefst 1:33:00 uur. Er is ruimte voor verbetering, zou ik zo zeggen.
Alle TVD-ers bedankt voor de support !! En voor de foto's !
En mijn zoon is blij dat ik nu weer even gewoon achter mijn laptop zit.