Ironman Kopenhagen 21 augustus 2016

12 september 2016 | Fenna

Op donderdagmiddag konden we ons registreren; dat hebben we gelijk gedaan. In de Expo alle spullen opgehaald, bandje om, en dat was het dan; nu was het echt serieus. Ik was best wel gespannen en ook wel emotioneel even, omdat het echt zover was na al die maanden! Vrijdagmiddag met Wim samen naar de briefing, duurde een heel uur maar was weer de moeite waard om toch even alle belangrijke details te horen, er waren zo’n, 1000 mensen aanwezig en de spanning onder de collega-atleten was duidelijk zichtbaar en voelbaar ;)

Zaterdagochtend gelukkig geen last van ‘tasjesstress’; ik heb alles vooraf op een lijst gezet en daardoor ging het verzamelen en inpakken van de tassen vlot en makkelijk. Om 17 uur kwam Wim ons ophalen en zijn we onze tassen en fiets gaan inchecken. We hebben even alles rustig bekeken, route vanuit water door tent en tasjesrekken en de routing en plek van de fietsen even goed bekeken en daarna weer naar huis. Na het inchecken voelde ik me heel ontspannen; ik was er echt klaar voor! S’Avonds lekker pasta gegeten en om 22.00 gaan slapen en gelijk in slaap gevallen…

De 3 dagen voor de Ironman heb ik bewust veel High5 electrolyten (zonder calorieën) gedronken, 1-2 bidons va 750 ml per dag.

Zondag om 5 uur ging de wekker, en ik werd helemaal happy wakker na een nachtje goed doorslapen. Heb 2 boterhammetjes met duo penotti naar binnen kunnen werken met een grote mok thee. Daarna trisuit aan, warme kleren en witte tas mee en met de taxi naar Amager Strand (T1). 

Aldaar Erik dag gezegd en gelijk naar mn fiets gegaan om een laatste check te doen (bidons er op, banden op spanning, alle spullen er op enz). Daar kwam Wim gelijk al naar me toelopen en vervolgens hebben we onze wetsuits aangedaan. Toen nog even een Energygel naar binnen gegooid. Vooraf hadden Wim en ik al afgesproken dat we in het startvak van 1.10-1.20 zouden gaan staan vanwege onze zwemtijd, en Wim wilde t liefst bij mij blijven in het water vanwege de snelheid. Dus toen werd t tijd om in de lange wachtrij per vak te gaan staan, wat best lang duurde (prostart was om 7 uur) en rolling start was: per 5 telt het systeem 3 seconden af en mogen 5 atleten starten. De sfeer was super; ASDC Thunderstruck/ Welcometo the Jungle enz door de boxen en nog even alle supporters kunnen zien tijdens het wandelen in de rij. Daarnaast was het vrij nevelig en kwam de zon op, waardoor het best mysterieus was qua sfeer.

En toen was het zover; naast elkaar tussen de hekken staan, hartslag ging toch even flink omhoog, en daar gingen we: 3,2,1 en GO! Dankzij deze methode heb je alle ruimte om rustig je plek in het water te vinden en naar de eerste boei te zwemmen, zonder wasmachine-perikelen. Wim en ik waren vlot weg en zijn de hele tijd naast elkaar blijven zwemmen, uiteraard heb ik wel m’n eigen tempo aangehouden. Het zwemmen ging lekker en soepel, het water was wel zout (zeewater) maar niet te, het was ongeveer 18 graden maar niet koud en het was geen chaos in het water op een paar dwaallichten en kwalletjes na. Na het zwemmen kon ik makkelijk het water uitrennen, snel de Bike tas gepakt en n bankje opgezocht in de omkleedtent; sokken en fietsschoenen aan, helm en handschoenen aan, shirt over met alle reepjes achterin en tas weer droppen. Na een wissel ben ik richting fiets gerend, Wim even gepasseerd die een krentenbol aan t eten was, fiets gepakt en opgestapt. Na 500 m stonden Erik, familie en vrienden me aan te moedigen; gaaf!

Het fietsparcours bestond uit 2 rondes van 90 km met in het begin een beetje technisch parcours dwars door Kopenhagen, kustweg en heuvels. Ik had helaas geen tijd meer om t parcours vooraf te verkennen, maar dankzij de briefing en een Youtube-film ging het prima. 

Het eerste stuk was even draaien en keren door de stad, daarna 35 km mooi recht asfalt strandweg, met uitzicht op zee, kastelen en mooie dorpjes en.. wind in de rug! Ik vloog dan ook met zo/n 30 gemiddeld het eerste stuk. Na 20 km was de eerste verzorgingspost en heb ik m’n eerste bidon High5 omgewisseld en daarna een Energybar gegeten. Na ongeveer 35 km kwam Wim me voorbij; even gekletst en toen gauw weer verder! Na 40 km gingen we de heuvels in en begon het klimmen en dalen, gelukkig niet zwaar en goed te doen. Dit was dwars door het platteland, erg mooi en leuk omdat bij alle boerderijen een dorpjes publiek ons stond aan te moedigen! Daarna was het laatste stuk via een N weg dwars door de bossen weer terug richting Kopenhagen, over breed asfalt en glooiende heuvels. De laatste heuvel “Geels Bakke” was bezaaid met duizenden mensen publiek, DJ, speakers en een AID Station om ons aan te moedigen, echt supergaaf! Tijdens de eerste en tweede ronde heb ik ongeveer ieder uur een reep gegeten en bij iedere AID station een bidon met High 5 gepakt en dat ging prima. Ook heb ik t niet koud of warm gehad en kon soepel blijven draaien, heb ongeveer 3x geplast. De laatste km waren best zwaar; m’n benen werden wat zwaarder en ik had een schuurplek op m/n bi, dus zat ook niet echt lekker meer. Wat was ik blij toen ik in T2 kwam en mijn fiets werd aangepakt; eindelijk lopen! Totaal heb ik 5,5 bidons leeg gedronken en 6 energybars op tijdens het fietsen.

Na in de omkleedtent m’n loopschoenen en petje op gezet en snel een plas gedaan, vlot begonnen aan de marathon. Ik had eerst niet in de gaten dat ik iets te snel liep.. maar na een blik op de Garmin (liep ongeveer 5.45/km) tempo laten zakken naar 6.20 en dat best lang vol kunnen houden. Het loopparcours was een heen en weer parcours langs het water, en om de 2 km stond een drankpost. Bij de eerste post een gel en water gedronken en dat om en om blijven doen. 

Het was echt superleuk om de eigen fans steeds zien, die zich goed verspreidt hadden langs het rondje. Daarnaast stonden echt overal mensen te klappen, triathlonclubs met tenten en muziek, dj’s, bandjes enzo, echt top! Ook kwam elk rondje rond de 11, 22 en 32 km met een lus langs de finish, waar je echt kippenvel van kreeg, wat een sfeer. En elk rondje uiteraard het armbandje, dat werkt wel motiverend (wat een gekleurd elastiekbandje wel niet kan doen he)..

Het eerste en tweede rondje gingen snel en soepel voor het gevoel. In het derde rondje begonnen m’n hamstrings pijn te doen en bilspieren wat te protesteren, en kreeg ik last van m’n maag en had last van braakneigingen maar dat lukte niet. Daarom snel overgestapt op cola en en geen gels en water meer, gelukkig was het maagprobleem snel opgelost. Bij 25 km kwam ik langs een groot scherm en verscheen er ineens een filmpje van Hannie, Marcel, Paul en Ingrid die me keihard toeschreeuwen en dat was echt even slikken, wat gaaf!! Na 30km kon ik de hellinkjes bij de fontein en cruiseterminal niet meer oprennen en moest even wandelen (hamstrings, kuiten en billen protesteerden dan) maar verder kon ik gewoon door blijven rennen, bizar. Jammer was dat Wim en ik elkaar steeds precies hebben misgelopen in de looprondjes, gelukkig werden we goed geïnformeerd over hoe het ging door de fans ;)

Nou en daarna weer langs het keerpunt voor het laatste rondje waar je een laatste armbandje kreeg, alleen maar stralende gezichten om je heen van de mede-atleten (die blikken in hun ogen, super), nog even een stuk met een Amerikaans meisje meegelopen en toen eindelijk; de finishlijn! Ik liep de bocht om en kwam op de rode loper, het was net donker geworden dus ik zag alleen maar de finishboog, een hoop spotlights, en hoorde mijn fans niet eens want ik was in een soort roes.. en toen eindelijk die woorden; “Fenna de Boer, you are an IRONMAN!!”, de tijd leek eventjes stil te staan. Wat een bijzonder, onbeschrijflijk, emotioneel moment, wat er dan door je heen gaat is zoooo mooi. Daarna kreeg ik gelijk de medaille, een isolatiedeken en water, hoorde Erik ineens roepen en ben naar hem toegelopen en werd door hem en de rest gefeliciteerd, wat waren ze trots en blij, aandoenlijk. Vervolgens gauw naar Atlete’s Garden gegaan op zoek naar Wim (niet gevonden) en heb daar lekker m’n spullen opgehaald, droge en schone kleding en sokken aangedaan. Erg geschrokken van de enorme blaren, waarvan ik weinig heb gemerkt tijdens het lopen (…). Daarna lekker verse houtovenpizza en n paar cola’s gedronken aan tafel met een paar Belgen, en toen Erik, Laura en Irvin opgezocht, fiets uitgecheckt en lekker naar huis gegaan. 

De volgende dag wel wat stijve kuiten en hamstrings, blaren doorgeprikt en veel gedronken en bewogen, iedereen nog even gezien en lekker gerelaxed. Rest van de week veel gewandeld (op strand) en in en rond Kopenhagen rondgehobbeld, het weer was super. De eerste week toch op adrenaline geleefd denk ik; week 2 ineens snipverkouden en moe ;).