Marcel & Robin im Tirol.. (2)

Vandaag de eerste etappe. De inleidende etappe over 78km gaat van Füssen naar Imst. Het eerste gedeelte is relatief vlak, en op het eind is er nog een aardige puist van 800m hoog. Voordat hier aan begonnen kan worden moeten eerst een aantal struikelblokken worden weggewerkt. Als eerste moest de kleding van de dag worden bepaald.

Vandaag gaan Marcel en Robin in het oranje, met een rood, wit en blauw streepje. Het geheel wordt gecompleteerd met een zwarte box. Hetgeen lekker afkleed. Het ensemble is natuurlijk niet af zonder matching helm, fiets en rugzak.

Om één of andere reden vond Marcel de afgesloten bus, in het verlaten en afgelogen dorp niet veilig genoeg. Als extra beveiliging moest nog een kettingslot om de fietsen. Dat leverde de volgende morgen een klein stresspuntje op, toen het sleuteltje kwijt was. Na het compleet omgooien van de sporttassen en de hotelkamer, werd het klein ondeugd gevonden op de het terras. Hier werd ivm de hitte van die avond nog een klein slaapmutsje genuttigd.

Snel naar de start, want we willen wel vooraan staan. Dat dachten duizend andere atleten ook, alleen hadden die niet hun fiets in een busje op slot staan. Het werd dus achteraansluiten.

Na het vermeende startschot ging het door de grote hoeveelhied deelnemrs met horten en stoten door het stadje Füssen en de daarop volgende eerste heuveltjes. Bij Marcel loopt regelmatig de ketting af; waarschijnlijk een tikje gehad tijdends het transport. Na 20km krijgen we iets meer ruimte, Marcel gaat lekker Robin heeft moet er nog even in komen. Na ongeveer 45km doemt de eerste echte lange klim op. Maar niet nadat we gebruik hebben gemaakt van de eerste verzorgingspost.

Na wat rekken en strekken vervolgen we onze weg, die stukje bij beetje steeds stijler wordt. We zigzaggen met veel puffende en zweetende deelnemers om hoog over een nu groene skipiste. Wat er wel voor zorgt dat je tijd hebt om wat contacten te leggen. Naast Duitsers, Oostenrijkers en Nederlanders rijden er ook teams mee uit bijv. Costa Rica, Australië en Israël. Vandaag een stuk gefietst met een damesteam uit Engeland.

Het weer is inmiddels omgeslagen. De voorspelling was onheilspellend. Helaas kwam de voorspelling uit en is het gaan regenen. Goed voor het stof, zullen we maar zeggen. Het laatste stuk van de klim was zo stijl (21%), dat deze enkel te voet kon worden afgelegd. Gelukkig was ruim anderhalf uur klimmen en klauteren de top bereikt. Nu rest nog de afdaling naar de finish. Tijdens de afdaling krijgt Marcel zijn eerste en hopelijk laatste lekke band. Gelukkig rijdt hij op dit gravel padje op volle snelheid, dus dat remt lekker snel. Na een snelle wissel wordt de tocht voortgezet.

Alsof de sleutel nog niet genoeg was, vergeet Marcel bij de laatste verzorgingspost ook nog zijn rugzakje. Dat rijdt wel lekker, maar kost na de finish toch tijd om deze weer op te halen.

Roland heeft ondertussen of de finishplaats zijn fiets gepakt en alvast de eerste klim van de volgde dag verkent. Hij moet halverwege de klim terug om het team op te vangen bij de finish. Hier aangekomen is het gestop met zachtjes regen. Het water komt nu met bakken uit de lucht en wordt vergezeld van het nodige onweer. Gelukkig klaart het na een halfuurtje op.

Rond een uur of drie komen Marcel en Robin over de Finish. Na schoonmaken van de fietsen, wordt de tocht naar het Hotel gemaakt. Dit is ook nog een hele klim, en we zijn blij dat deze niet in het parcours is opgenomen.

Morgen de rit naar Ischl..