IRONMAN 70.3 Rapperswil-Jona

Woensdagochtend 2 juni in het jaar 2010, op weg naar het Zwitserse land in een Fiat Punto die volgeladen is met 2 fietsen en een hoop andere spullen, voornamelijk sportspullen. Een beetje krapjes maar ach, we klagen niet want we zijn Triathnerds en we weten dat het voor het goede doel is….Rapperswil-Jona Ironman 70.3!!!! Johan en ik zijn niet de enige, Laura, Irvin, Ron , Peter, Fenna, Erik en Niclas ontmoeten we in een hostel in Richterswil. De eerste dag na aankomst zat het weer niet mee, maar voor een testzwem kon dat geen kwaad vonden de mannen….brrrr mij te koud, ik hoef alleen maar te fietsen dus mij niet gezien! Klagen over het weer was de goden verzoeken, we kregen de dagen daarna mooi maar steeds warmer wordend weer, toen was het water ineens niet meer te koud, ook voor mensen zonder wetsuit niet!? De dagen voor de wedstrijd hebben we ons vooral bezig gehouden met relaxen, het parc ferme verkennen, startnummer ophalen, door rapperswil slenteren, elkaars benen scheren,  Johan zijn verjaardag vieren, rondje fietsen, beetje zwemmen, koffie drinken uit het senseo apperaat van Lau en Irv, enz. enz.

Op de dag van de wedstrijd was het vroeg dag. Om 06.00 stond ons een warme en broeierige dag te wachten. De starttijden liepen sterk uiteen, de vroegste startte rond 10.00 en als laatste die dag was de Challenge aan de beurt met de start om 12.00. Alle mannen deden de halve afstand, Fenna, Laura en ik vonden dat toch net iets teveel van het goede en besloten om met zijn drieën de halve afstand af te leggen. Fenna begon met zwemmen om twaalf uur met als gevolg dat ik op het heetst van de dag op mijn fietsje kon stappen om 90km te gaan trappen. Vanwege mijn zwangerschap besloot ik de eerste ronde rustig te fietsen, en de hele route elke post een bidon water over me heen te gieten om koel te blijven, en mijn drink- en eetvoorraad aan te vullen. Dit bleek een briljante zet te zijn want ronde 2 kon ik de één na de ander inhalen en had ik nog wat over voor de laatste kilometers om Laura zo snel mogelijk aan het lopen te krijgen, want die stond al heel wat uurtjes te wachten om als laatste van de vereniging die dag van start te gaan.

Tijdens het fietsen had ik goed uitzicht op de omgeving met name op de dreigende onweersbuien en alsof het zo moest zijn toen Laura, Fenna en ik de finish over kwamen begonnen pas de eerste druppels te vallen. Die finish van ons ging trouwens met vallen en opstaan en daardoor gewoon nog spannend ook, kijk zelf maar naar het filmpje

http://apps.ipmedia.ch/finishers/ironman-70-3-2010/participants/tutti-frutti--2 

Al met al is iedereen er zonder kleerscheuren of blessures vanaf gekomen en konden we, weliswaar wat stijfjes, de dag erna aan onze lange autorit terug beginnen. Als afsluiter Hannie bedankt voor de support vanaf de kant!