Marcel & Robin im Tirol.. (6)

21 juli 2010 |

Woensdag 21 Juli.

Zonder het eigenlijk te merken is het al weer woensdag. Vandaag de langste rit van de serie. Iets meer dan 100km.


File bij de eerste klim

Het begin van de koninginnenrit was wat onwerkelijk, in het startvak hoorden we dat er een deelnemer was overleden in zijn slaap, na een minuut stilte zijn we zonder toeters en bellen (AC/DC "Highway to Hell") gestart. Na een rit door Livigno, moesten we al voor de eerste klim van de fiets af, omdat de organisatie toch wel een heel klein en steil weggetje had gekozen. Nu konden we wel een keer de profs zien klimmen. Na de eerste top van de dag hadden we een foto-momentje en het was natuurlijk leuk om Roland te zien. Helaas was hierna het fileleed nog niet geleden. Pas na de tweede klim (met sneeuw)kwamen we op een pas met een breedeweg, en trok het veld een beetje uit elkaar. Vooral toen we langs het meer van Livigno kwamen te rijden, konden we flink gang en wat kilometers maken. Door het droge weer van afgelopen tijd was de weg behoorlijk stoffig, waardoor we er na een tijdje ook zo uitzagen.

Na de eerste pauze ging het weer omhoog naar de Passo die Trela, waarna we de waarschijnlijk langste afdaling ooit gemaakt hebben, in totaal zo'n 1700 meter gedaald in bijna 20 km. Vooral het eerste stuk ging steil, hard en ruig over een gravelpad, de laatste 10 km over asfalt maar met een geweldig uitzicht over het dal. Na de tweede stop moesten we vol aan de bak voor de Passo di Foppa, onder fietser beter bekend als de Mortirolo, om na 75 km biken aan zo'n klim te moeten beginnen met in totaal weer 1400 hoogtemeters was wel pittig. Net onder de top brak er nog een lekker buitje los. De weg leek wel een reviertje. De organisatie had bedacht dat nat als de eerste klim ook de laatste afdaling ook maar vooral niet gefietst moest worden, dus hadden ze maar een onmogelijk pad gekozen. Na de afdaling, volgde nog een kleine 10 km vals plat, met in de laatste 4 kilometer nog een klimmetje met 250 hoogtemeters, oftwel een gemiddelde Ardennenklim!

Het was een mooie dag, mountainbiken wordt nooit meer zoals vroeger, maar we waren maar wat blij Roland kort voor de finish te zien (foto).

Morgen de rit naar Male...