IronMan 70.3 Luxemburg

Vrijdag 8 september ging team LauFen en hun verzorgers Irvin en Erik wederom op pad voor een halve triatlon. De vorige keer in Oostenrijk was het zwemonderdeel afgelast en we wilden al die trainingsarbeid niet zomaar weggooien. Dit hield in dat de tussenliggende triatlons opeens weer als ‘training’ beschouwd konden worden. Geen prestatie verplicht! Het is maar een training.

In het zonovergoten Remich hebben we het parc fermé en zwemstart verkend, startnummers opgehaald, geshopt, terrasje gepakt.

De volgende dag begint de eerste stress: de welbekende tasjes moeten worden ingepakt. Met meermaals overleg tussen Lau en Fen én trainers zijn de juiste sportaccessoires in de rode – blauwe - witte tas terecht gekomen.

Erik en Irvin gingen vanuit ons verblijf de klimkilometers van de fietsroute verkennen. Fenna en ik reden bepakt en bezakt naar het inchecken en de verplichte briefing. Geen verontrustende geluiden bij de briefing gelukkig. Tasjes op de daarvoor bestemde haakjes gehangen en fiets ingepakt onder een groot geel zeil, vanwege de dreigende regen. Alles liep voorspoedig, duidelijk parc fermé en de wedstrijddag voorbereid: oké: zwemmen, naar het rek, tasje pakken, tent in, omkleden, tasje droppen, fiets pakken, fietsen fietsen, fiets terugzetten, tasje pakken, tent in, omkleden, tasje droppen, rennen rennen en FINISH, kortom WE HEBBEN ER ZIN IN !!!!

Na een verantwoorde sportmaaltijd verzorgd door Erik en Irvin gingen we slapen. Tenminste 1 van de 4 (Laura), rest is wakker geworden van de stortbuien midden in de nacht.

Zondag 8 september, 8:10 zwemstart . Na ongeveer 45 minuten in de Moesel kwamen Fenna en ik elkaar weer tegen in onze verkleedtent. Gezellig, ging het goed? Ja, ging lekker! Tasje droppen bij de uitgang van de tent, naar fiets rennen en op weg voor de 90 km door het mooie heuvelachtige Luxemburgse landschap.
En ja wel hoor, we troffen elkaar weer voor de 2e keer in de verkleedtent. Zie je zo weer. . . .

Het loopparcours : heen en weer, 4 x 5,5 km langs de Moesel. Heerlijk om te zien dat er nog zoveel lopers bezig waren. Het sfeertje op de weg en langs de kant was fantastisch. Na elk rondje kreeg je een gekleurd elastiek om je arm. Na ruim 2 uur was dan het felbegeerde 4e bandje een feit. Nog 500 meter, een bochtje en daar is de finishboog! Yoehoe! High five! Team LauFen heeft het gehaald met een brede lach!

Fenna en ik hebben daarna volop genoten van de bezigheden erna. Trainers waren zéér te spreken over onze behaalde prestatie en tijd. In de nabijgelegen Chill Out Garden hebben we nog lekker in het zonnetje nagepraat onder het genot van een hapje en drankje. Daarna was het tijd om de spullen bijeen te grabbelen en het prachtige event-terrein te verlaten.

Deze triatlon smaakte naar meer, zeer zeker een aanrader. Volgend jaar weer?! Wie gaat er mee?

Laura