TX20 en ruig weer op Texel

14 juli 2014 |

De TX20 gaat even terug de Waddenzee op, er staat nu te veel wind om op positie bij het surfstrandje te komen. Dat is een fijne mededeling van de speaker!


TX20 Texel

Alle deelnemers aan de triathlon op Texel gaan eerst de boot (TX20) op, om daarna en stukje verder in de Waddenzee afgezet te worden, 1km voor de kwart en 500m voor de achtste afstand.

Bij de tweede poging lukt het de TX20 wel om aan te leggen en een voor een gaan de veelal rubber atleten aan boord. De TX20 vaart naar de start positie. De Kwart mag eerst starten. Iedereen springt of loopt van boord af. Bij de start staat zoveel wind in de nek dat het nagenoeg onmogelijk is om op positie te blijven. Bij de startlijn liggen alle atleten goed verspreid. Na het startschot en tijdens het zwemmen heb ik het gevoel dat er maar een paar zwemmers in het water liggen. Door de hoge golven en het donkere weer is je wereldje opeens heel erg klein.

Tijdens de eerste wissel regent het pijpenstelen. Na een smal kronkelpaadje van 1km draaien we een brede weg op, 7km vol wind in de rug. Dat is lekker! Door de hoge snelheid en het natte wegdek drift ik bijna met twee wielen bijna de bocht uit. Oeps…Dat ging net goed. What goes up must come down, en dat is met wind mee en tegen net zo natuurlijk. Waar je net nog rond de 50km/h kon rijden ligt de snelheid nu beduidend lager. Knokken, knokken en nog eens knokken, om de eerste volledige ronde van 20km af te leggen. Gelukkig is het de tweede ronde nog harder gaan waaien waardoor ik voor het eerst de 54/11 kan gebruiken ;-)

Het lopen gaat voor een groot deel over een fietspad aan de buitenzijde van de Waddendijk. Heerlijk…windje in de rug, niks aan het handje, niet al te hard want volgende week is immers de 1e div. wedstrijd in Utrecht. Het tweede deel van de 10km valt toch wel tegen. Door de harde wind heb je het gevoel berg op te lopen met zandzakken op de rug. Maar zoals altijd komt ook aan deze wedstrijd een eind, en ondanks het onstuimige weer staan er veel toeschouwers bij finish.

Dat was weer zo’n echte Texel wedstrijd. Met een voldaan gevoel en een zonnetje de pont op naar Den Helder.

Marcel