Vogezen 2019

5 mei 2019 | Emiel

Op een donderdagavond na de TVD-zwemtraining, waar de chocomel weer eens rijkelijk vloeide, ontstond het idee voor een fietsvakantie waar de nodige klimmeters gemaakt konden worden. Dit paste mooi in de voorbereiding op onze doelen van dit jaar (van 1/8 Binnenmaas, Luxemburg 70.3 tot de Celtman en nog veel meer). We vonden een zeer mooi verblijf, speciaal voor wielerliefhebbers, in de Vogezen (www.libelloup.nl).

Afgelopen woensdag was het zover en stroomde iedereen binnen. Direct werden de eerste fietstochten al gemaakt met kilometervreters René en Marcel voorop. Het weer was nogal wisselvallig deze week. De gastheer annex weerman sprak tijdens het uitgebreide ontbijt zijn verwachtingen uit. Op donderdag konden we zonder paraplu op pad en vertrokken we voor onze eerste groepsrit van95km met ruim 1600 hoogtemeters, Croix de moinats Sapois via Plainfaing. Het was direct genieten in dit schitterende gebied met pittige klimmetjes. Bij thuiskomst onder het genot van een eiwit shake even ontspannen en bijpraten. Na een opfrisbeurt splitste de groep zich. De ene groep ging boodschappen halen voor de BBQ en de wijnvoorraad aanvullen (die ging toch erg snel op). Een aantal gingen nog even hiken rondom ons verblijf en andere gingen chillen op de bank. Mirko was een ware grillmaster en maakte overheerlijke gerechten. Denk niet dat er een restaurant in de buurt was die dit kon overtreffen. De avond werd afgesloten met een potje risk, de uitslag doet er verder niet aan toe (vraag dat maar na aan Richel, Edgar of Mario...).

Vrijdag stond de koninginnenrit op het programma althans dat was het plan totdat onze weerman vertelde dat het wel eens heel de dag kon blijven regenen. We besloten de gok te wagen en we gingen op pad om het hoogste punt van de Vogezen te beklimmen, de “Grand Ballon”. De top ligt op 1424 meter en de klim vanuit Willer-sur-Thur is 16 km lang met stijgingspercentages tot 9%. Dennis werd gekroond bergkampioen. Het was een pittige klim die beloond werd met een crêpe op de top en een lange glooiende afdaling. De omgeving was werkelijk prachtig met mooie vergezichten, besneeuwde toppen en natuur in vele kleuren. Eenmaal op het verblijf ging Edgar aan de slag met zijn pannenkoekmix wat als voorafje op het diner diende. Triatleten eten veel en heel de dag door maar koken kunnen ze ook. Marcel verzorgde een smakelijk pastagerecht. Op zaterdag vetrokken Jef en ik weer naar Nederland om het einde van de meivakantie thuis te vieren. Zaterdag was slecht fietsweer maar er werd getrailrund en gezwommen in het nabijgelegen Aquanova America. Het ging zowaar ook nog sneeuwen en daar werd creatief gebruik van gemaakt. Een levensgrote sneeuwpop als resultaat die niet voor publicatie geschikt is. Op zondag werd op de terugweg een gedeelte van het IM 70.3 Luxembourg parcours per fiets verkend. Een mooie actieve afsluiter van deze trainingsvakantie.

Het was genieten!