4e divisieteam in Wychen
28 juni 2023 | John
De twee teamleiders met de support van zonnebrandteam Ellen en Natasja ondersteunden afgelopen zondag het 4e divisieteam rondom Hotel-Restaurant Zalencentrum Hoogeerd in Wychen/Niftrik. Met André Stappers, Laurens Markusse, Niels de Bruijn en Emiel van Antwerpen in de basis werd door sommigen al het woord ‘podium’ gefluisterd.
Onder ideale omstandigheden, je weet wel: "zwemwater van 23,5 graden Celsius, een buitentemperatuur van 90 graden Fahrenheit en een parcours zonder schaduw ingeleid door een transitiezone van 400 meter vanuit het water over een dijk", werd er vanuit de waterstart zo’n 10 minuutjes in een driehoek gezwommen. Zoals verwacht kwamen Emiel en Laurens als eerste TVD’ers uit het water en zat Emiel als eerste op zijn racemonster. Wat ging daaraan vooraf?
De één zat tot aan de dag van de race op hoogtestage, de ander bereidde zich voor met een festivalletje (zonder pillen) en een weekendbarbecue. De derde werd overgehaald met een Affligem 0.0 na de donderdagse zwemtraining en een geboren ultraloper had het na Geraardsbergen wat rustiger aan gedaan met een honderdje fietsen, enkele zwemsessies en wat (koppel)loopjes rond de 5min/km. Eenieder volgt daarin zijn/haar eigen smalle pad naar de top. Mooi om te zien dat er verschillende wegen naar Wychense prestaties leiden.
Vanaf de dijk langs de Loonse Waard lag het parc fermé waar Niels het in de eerste wissel vrij lang naar zijn zin had. Laurens liep wat heen-en-weer voor een plek om zijn fiets op te hangen en supporter Natasja riep nog iets van: “Je helm!” De door de lucht vliegende zonnebril werd netjes opgevangen door het ondersteuningsteam. Coach Edgar zag hierin een verbeterpunt en liet de woorden “Albert” en “verplichte koppeltraining” vallen.
Na het fietsen leken de kaarten geschud. Podium zat er niet in, maar met een 9e fietstijd had “De Zwitser” zijn visitekaartje afgegeven. Vanwege privacy redenen wordt zijn gemiddelde snelheid hier niet vermeld, maar gebruik gerust deze link om het nog even te bekijken. (Bedenk daarbij dat hier drie haakse keerpunten tussen zaten.)
De coaches hadden vooraf met deze basisopstelling het harmonicamodel als wedstrijdstrategie bedacht: Na het zwemmen luchtig uitgerekt met Emiel als eerste zwemmer en André als vierde snelste. Daarna André als veelvraat op de pedalen met daarbij de robuuste Laurens en Emiel als de luchtige middenribben van de accordeon. En tijdens het lopen zou de trekzak weer dichtgetrokken worden door een jagende Niels. Hoe luider de trekharmonica, hoe hoger de klassering. Het is allemaal niet zo ingewikkeld.
Bij het lopen leek de zonnebrand-insmeersessie van de TVD-damesclubkampioenen haar vruchten af te werpen. Laurens was walking on sunshine en André ging voor een negatieve split. In de twee ronden liep Niels breed lachend complete divisieteams naar de Filistijnen. Voor Emiel was het wat hard werken, en achteraf was niet duidelijk door wie hij nou ingesmeerd was. Hij mompelde iets van dat hij het zelf gedaan had. Aandachtspuntje voor Hellevoet dus.
Met een top-10 notering en een schaduwrijke terrasplaats nam het hele team tevreden afscheid van een gastvrij Wychen. Weer veel geleerd over wissels, zwemstrategieën en grinta. Op naar Hellevoet!
Zie hier de volledige uitslag.
Toen het supportteam later die middag na een rondje zweten rond Nijmegen de fietsen op de auto zette, werd het aangesproken door een terrastoeschouwer: “Jullie zijn van de TVD? Dan kennen jullie Niels de Bruijn zeker wel? Doe hem de groeten, van z’n collega…” En wij maar denken dat wij de bekende TVD'ers waren.